Trajedi

Kişilere korku , heyecan ve acındırma telkinleriyle ders vermek amacı güden en eski tiyatro çeşididir . Nazim halinde yazılması ve değişmez kaidelere bağlı olması sebebiyle öbür tiyatro çeşitlerinden kolayca ayrılır .
Trajediler genellikle beş perdelik oyunlardır . Eski Yunan'da , çok oynanan bu eserler 3 ve ya 6 perdelik de olabilirdi . O zamanki tiyatrolarda dekor bulunmaz , ancak sahnenin bir köşesinde olayların sebep ve sonuçlarını anlatan bir koro yer alırdı .
Kahramanlar; kral , kraliçe , prenses , eski Yunan'ın tanrı ve yarı tanrıları gibi en üst tabaka kişilerden seçilmiştir . Orta tabaka ve basit halk adamlarına rastlanmaz . Kahramanları arasında geçen olaylar insanların ruhi zayıflıklarını , ihtiraslarını , iradeye bağlı yüce davranışlarla çarpıştırır .

Trajedilerde; olay , zaman ve çevrede birlik demek olan ”üç birlik kuralı” benimsenmiştir . Trajedilerde iç içe girmiş karışık olaylar bulunmaz . Ayrıntıya girmeden tek bir olay gösterilir . Olayın ön ve son tarafları , sebepleri ve sonuçları gerektikçe konunun ağzından halka duyurulur . Buna “olay birliği” denir . Trajedi olayının bir günde ( 24 saat ) olup bitmiş gibi gösterilmesine “zaman birliği” , tek bir şehrin belli bir köşesinde başlayan olayın yine orada bitmesine de “çevre ( mekan ) birliği” denir .

Trajedilerde parlak nutukları andıran yüksek ve asil bir üslup kullanılır . Kaba , çirkin ve niteliği düşük sözler bulunmaz . Trajedi şairleri mısralarının derin manalı ve hikmet dolu olmasına önem vermişlerdir

Trajedilerde kadere , ahlak , töre ve geleneklere üstün bir değer verilmiştir . Trajedinin maksadının “insani acılarının ifade edilerek seyircilerin ruhunda korku ve merhamet uyandırılması” olduğu kabul edilmektedir .